from wheresoever

1) whence; þóttist engi vita, h. veðr var á, whence (from what quarter) the wind blew, meðan ek veit eigi vist, h. G. hinn ríki stendr at, as long as I know not what side G. takes;

2) from wheresoever; h. sem, from what place or source soever; hann siglir h. sem á cr, he sails, whatever wind may blow; h. æfa, from every side (þustu þá borgarmenn h. æfa at þeim); on all sides; hann vann svá, at h. æfa vóru á honum hendrnar, he worked as if he had hands all over him.

* * *

adv. interrog. [Ulf. waþro = πόθεν; A. S. hwanon; Engl. whence; Germ. woher]:—whence, Nj. 2, 125, Fms. ix. 55: absol. of the wind, hvaðan er hann? whence ( from what quarter) is the wind? the answer, sunnan, norðan; þóttisk engi vita, hvaðan veðr var á, whence the wind blew, Fms. viii. 55; h. af löndum? Ísl. ii. 222, Vþm. 22, 24, 26, Pr. 416, passim. β. spec. usage; meðan ek veit eigi víst hvaðan Guðmundr hinn ríki stendr at, mágr minn (as long as I know not what side G. takes’), því at ek aetla honum at veita, hvaðan sem hann stendr at, Nj. 214. II. indef. = undecunque, koma þeir heilir hvaðan, Hm. 157; hvaðan sem, whencesoever; hann siglir hvaðan sem á er, he sails whencesoever the wind may blow, whatever wind may blow, Fms. x. 204; blóðrás hvaðan sem renn, Pr. 473; hvaðan af sem hann hafði þann spádóm, Hkr. i. 224. III. as relative, Stj. i.

ind. (fr. 1. ku), where? whereto? in which case? when? RV. etc.;

[hweë: /weë] adv., conj.,n. -adv. ku; në ç'vend; where's the difference? ku qëndron ndryshimi?

-conj 1 . ku; the country where he was born vendi ku ka lindur. 2. aty ku; këtu ku; that's where you're wrong! ja, këtu e ke gabim! from where I'm standing prej këtu ku jam; where there are trees aty ku ka pemë. 3. ndërkohë që; she left where she could have waited for him ajo u largua, ndërkohë që mund ta kishte pritur.

-n. çfarë vendi; vend; where do you come from? nga ç'vend vini? I'd like to know the when and the where of it do të doja të dija kohën dhe vendin e kësaj ngjarjeje.

● whereabout ( s) ['werëbaut(s)] adv., conj.,n. -adv., conj. ku; afër clit vend; whereabouts did she put it? ku të shkretën e vuri? /-n. vendndodhje; his whereabouts are unknown askush nuk ia di vendndodhjen

● whereas [hwer'æz /wer'æz] conj. 1. ndërsa, kurse. 2. duke patur parasysh që. 3. ndonëse

● whereat [hwer'æt /wer'æt] adv.,conj. vjet. pas së cilës, dhe në këtë e sipër, dhe ndërkaq

● whereby [hweë:'bai /weë:'bai] adv., conj. përmes së cilës, me anën e të cilit; there is no other way whereby they can be saved s'ka tjetër mënyrë për t'i shpëtuar

● wherefore ['hweë:fo: /weë:fo:] adv., conj.,n. -adv. vjet 1. pse, përse, për ç'arsye. 2. prandaj, kështu që /-conj. se pse, se për ç'arsye; I know wherefore she is angry e di pse është e zemëruar /-n. zak. pl. arsye, shpjegim

● wherefrom [hweër'from /weër'from] adv. vjet. shih whence

● wherein [hweër'in /weër] adv., conj. -adv. ku, në çfarë, në se; wherein had they erred? ku kishin gabuar? /-conj. ku, që; the place wherein she lived vendi ku rronte

● whereof [hweër'ov /weër'ov] adv., conj. nga i cili; prej ku

● whereon [hweër'on /weër'on] adv., conj. mbi të cilin

● wheresoever [hweë:sou'evë: /weë:sou'evë:] conj., adv. shih whe­rever

● whereto [hweë:'tu: /weë:'tu:] adv., conj 1. ku; per ku; to that place whereto he had been sent te ai vend per ku e kishin dërguar. 2. përse, për ç'qëllim

● whereupon [hweërë'pon /weërë'pon] adv., conj. pas së cilës; dhe pas kësaj

● wherever [hweë:'revë: /weë:'revë:] conj., adv. ku; kudo që; kudoqoftë; sit wherever you like ulu ku të të pëiqejë

● wherewith [hweë:'with /weë:'with] adv., conj. me të cilën

● wherewithal ['hweë:'widhol /weë:'widhol] n., adv., conj. -n. mjet; mundësi; para /-adv., conj. me se

● wherry ['hweri /weri] n 1. varkë përtë kaluar lumin. 2. varkë njëvendëshe për gara

* * *

ku

* * *

from vera.

* * *

a conjunction, and a relative particle, probably from the same root as sam, sama-, denoting as, the same, the like; if so, the conjunction would be the original, and the relative particle the derived use; in old writers ‘sem’ is in general use as a conjunction, while the pronominal ‘sem’ is rare, for ‘er’ or ‘es’ is the old relative particle: but in mod. usage the conjunction has been almost displaced by ‘eins-og,’ whereas ‘sem’ as a relative particle has got the better of ‘er.’

A. As a conj. as, Lat. ut; rauðr sem blóð, fölr sem grass, blár sem Hel, Nj. 177, Ísl. ii. 220; hvítt sem drift, Ó. H. 170; auðigr sem Njörðr, Fs. 80; syndr sem selr, Nj. 29; ragr sem geit, vitr sem Njáll, hár sem tröll, mjór sem þvengr, etc.

2. with another particle or an adjective; svá sem = Goth. swê-swê, so as, like as, Germ. so wie; svá sem salt, Pr. 472; svá sem börn föður, Edda 13; svá sem fyrr var ritið, Ó. H. 171; sva sem hér er ritað, id.; mæla svá sem einum munni, 623. 33, and passim in old and mod. usage: temp. about that time, svá sem hann fór at veiða, … svá sem þeir lifðu, … svá sem í þann tíma, Stj. 46, 50:—slíkr sem, such as; slíkum manni sem Ljótr er, Eg.; slíka sæmd sem hón hefir heitið, Nj. 5; með slíkri grein sem hér segir, K. Á. 82.

3. referring to a verb or to the preceding sentence (ellipt. = svá sem); svæla e-n inni sem melrakka í greni, Nj.; hann fór sem úsekr maðr, id.; staup mikit sem manns höfuð (= svá sem), Fms. vi. 183; þeir veittu þér allan heiðr sem sínum formanni, Karl. 221; skal hverr vera sem sjálfr ryðr sér til rúms (such as, just as), Fms. viii. 93; vit skulum ginna þá alla sem þursa, Nj. 263; henni var trúað sem góðri konu, Sks. 457; hann kom, sem hann hafði heitið, as he had promised, Fms. i. 72; sem enn mun getið verða, as it will be told, vii. 230; dugði hverr sem mátti, every one did as he could, his best, viii. 139; lagði hverr fram sitt skip sem drengr var til, vi. 315; sem fyrr var sagt, Stj. 48; Hárekr görði sem hann hafði sagt, Ó. H. 170.

4. with a compar.; því úgörr sem hann er forvitnari, the less, the more, Greg. 29.

5. with a superl.; sem hvatast = Gr. ὡς τάχιστα, Lat. quam celerrime, Fms. viii. 145; sem skjótast, Nj. 4; sem tíðast, Eg. 206; sem næst, 127; beita sem þverast, 161; sem bezt, Sks. 623; sem verst, sem mest, Karl. 222; sem skemst, 225; sem minnst, Nj. 263: ellipt., sem left out, Sks. 171, 201 B.

6. with subj. as if; svá sem hann mælti annat mál, Ó. H. 171; sem þín móðir sé, Skv. 1. 41, (hence the mod. sem-sé, to wit, viz., proncd. sum-sé); lát sem þú þykkisk þar allt eiga. Fms. xi. 112; þeir vóru allir með vápnum sem til bardaga væri búnir, iv. 220; þá er þeim þótti sem minnstir væri fyrir sér, Eg. 123; svá skulu vér ok vara oss, sem vér munim eiga við borða-mun at deila, Fms. viii. 288; svá lízk mér sem nú munim vér hafa …, Nj. 5.

7. as also, as well as; hann tekr svá kirkju-tíund sem sína tíund, B.K, 49; oss sýnisk hón svá hjálpsamlig sem nytsamlig, as wholesome as useful, Dipl. i. 3: svá … sem, so … as, i. e. both alike; brag sem leika, Bjarn. (in a verse); reyr, stör, sem rósir væuar, Hallgr.

II. temp. as, when; sem hringdi til aptansöngs vildi konungr ganga, Fms. vii. 148; nú sem Lucifer hugleiddi, Stj. 7; enn sem Pharao sá þetta undr, 267; nú sem hvárirtveggju …, Karl. 148; ok sem keisarinn er víss orðinn, 222; ok sem þar er komit þjónustu, 223; freq. in mod. usage,—og sem hann var enn nú að tala, Matth. xvi. 47; enn sem hann gékk út um dyrnar, 71; enn sem þeir höfðu krossfest hann, xxvii. 35; sem Moises með sínum staf, Pass. 40. 7; nær sem, 38. 12, passim.

B. As a relative particle, used just like the particle er (es), see p. 131. After a demonstrative pronoun; konungi þeim, sem svá er góðr ok réttlátr, Fms. vii. 263; eptir þetta, sem nú var getið, i. 16; at því skaplyndi, sem vér höfum, Nj. 61; þ;á menn, sem, K. Á. 10; þau vötn, sem, Stj. 91; þau læti, sem, Fms. i. 217; hinna fyrri biskupa, sem ( to whom) landsháttr var hér kunnari, H. E. ii. 79; ór þeim fjórðungi, sem féit er áðr mest saman, from that quarter, whence …, Grág. i. 195; í þess konungs veldi, sem sá var, in whose kingdom he was, 190: answering to er (ll. 2), við slíkt ofrefli, sem þeir áttu at etja (viz. við), Fms, iii. 9; ór þeim ættum, sem þér þóttu ernirnir fljúga (viz. ór), Ísl. ii. 196: adding a demonstr. pron. (cp. er A. lll), cf prestr fallerast með þeirri konu, sem hann hefir skírt barn hennar ( whose bairn), H. E. i. 190.

II. after adverbs; þar sem = ‘there as’ = where; þangat sem, ‘thither as’ = whither; þaðan sem, ‘thence as’ = whence; hann drap þar ( there) fótum, sem ( where) vatni því var niðr slegit, Hom, 110; muntú þar þykkja sóma-maðr, sem þú kemr, Ld. 158; skal þar kalla kirkju, sem hann vill, K. Þ. K. 42; felask þar sem ( where) okkr þykkir vænligast, Nj. 263: hvar sem hann kom, wheresoever he came, Fms. vi. 356; þat sem fékksk af reiðskjótum, Ó. H. 170; hvaðan? Þaðan sem þú mátt vel éta, Nj. 75.

2. þú görir þik góðan, þar sem þú hefir verit þjófr ok morðingi, thou who hast been, Nj. 74: dropping ‘þar;’ eru allir þrændir sem hann er, all the Thronds are where he is, i. e. they all back him Fms. i. 53.

adv., hórvetna, Grág. ii. 282, Post. 686 B. 2, Fms. ii. 269; but usually, as also in mod. usage, though less correctly, hver-vetna, Nj. 32, Fms. vi. 16. 296, Karl. 534, and passim; [from hvar and vetna, a gen. pl. from an obsolete vetta = wight]:—everywhere; tók herr hans hvarvetna at láta undan siga, Fms. i. 174; hvarvetna milli steinanna, 230.

2. with a local gen., h. þess er, wheresoever that, Grág. i. 36, ii. 292, 342, N. G. L. i. 42, cp. 74, where the gen. is dropped; munu þér hljóta at ráða okkar í millum h. er, in every case where, Fms. ii. 269, (thus Fb. 1. c., cp. Cd.)

1) neut. from sá, that, it (þat var einhverju sinni, at);

2) so = svá( sagðist hann mundu vera þeim þat úþarfr sem hann mætti);

3) conj. that, = at (sagði sönn tíðindi af ferðum Þorgils ok þat hann hafði eltan Hrafn á fjöll upp).

* * *

or mod. það, neut. of a demonstr. pron.; the nom. sing. is of a different root, sá, sú (p. 516); the other cases are,—gen. þess, þeirar, þess; dat. þeim, þeiri, því and þí; acc. þann, þá, þat: plur. þeir, þær, þau; gen. þeirra; dat. þeim; acc. þá, þær, þau (mod. þaug): the mod. forms have rr in þeirrar, þeirri, þeirra; but for the olden time they are less correct, as may be seen from rhymes: [Goth. þata; Engl. that; Germ. dass, i. e. daz; Dan. det.]

A. That, in the various cases, see Gramm. p. xxi; Óláfr tók því vel, … kvaðsk hennar forsjá hlíta um þat mál, … þat sama haust, … þann dag svaf Unnr í lengra lagi, … nefni ek til þess Björn ok Helga, … eptir þat stóð Unnr upp ok kvaðsk ganga mundu þeirrar skemmu, sem hón var vön at sofa í, bað at þat skyldi hverr hafa at skemtan sem þá væri næst skapi, Ld. 14; því at þeir ( they) urðu eigi á annat sáttir, þeir es ( those who) fyrir norðan vóru, Íb. 9 (þeir is here repeated, first as personal then as demonstr. relat. pron.); land þat er kallat er Grænland, … hann kvað menn þat mundu fýsa þangat farar, at landit ætti nafn gott, … prest þann er hét Þangbrandr, id.; en þat vas til þess haft, … í stað þann, … lög þau es Kristninni skyldi fylgja, 11; þeir menn vóru er þess gátu, there were men that guested (= Lat. erant qui), Nj. 90; á þeiri stundu, Fms. xi. 360.

2. with the article; bæta þat skipit er minnr var brotið, Fms. ii. 128; yfir hafit þat it djúpa, Edda 28; þann inn mikla mann, Hkr. ii. 251.

II. it (as that is used in provincial speech in England), in indefinite phrases, it is, it was, it came to pass; þat var siðr, at …, Eg. 505; þat var einhverju sinni at, Nj. 2; en þat vas er hann tók byggja landit fjórtán vetrum eða fimtán fyrr, Jb. 9, and passim.

III. denoting this, these, = þessi: sagði Egill at mjöðdrekku þá vill hann hafa at afnáms-fé, Eg. 240; sagði at sú var kona hans, er þar sat, ok svá at þau ( they) áttu húsa-kot þau ( those cottages), Ó. H. 152; this use is freq. on Runic stones, e. g. rúnar þær, kuml þaun (= þau), etc.

2. denoting such; segja menn at þau yrði æfi-lok Flosa, at …, Nj. 282; hárit þat á höfði sem silki gult væri, the hair on his head was like yellow silk, Fms. x. 381; þeirrar einnar konu ætla ek at fá, at sú ræni þik hvárki fé né ráðum, Ld. 14: öllum þeim hlutum er þeim (pers.) líkaði, and passim.

IV. in a diminutive sense, suffixed to the noun; stund þá, a little while, Fær. 169; jarl hafði tjaldat upp frá stund þá, see stund, Fms. xi. 85; brosa lítinn þann, Fb. ii. 78 (Fms. iv. 101); lítt þat and lítt-at, ‘little that,’ i. e. a little, see p. 394, col. 1; litla þá stund, 623. 10; glam þat varð af, a little tinkling wind, Fms. xi. 129; klumbu eina mikla eða hálf-róteldi þat, id.

V. ellipt. þann; þykki mér þann (viz. kost) verða upp at taka, Nj. 222, Eg. 157 (see kostr, p. 353, col. 2): í þeiri (viz. hríð), in that nick of time, in that moment, Fms. x. 384, 414, Flóv. 33; ár rauð ungr í þeiri, Ód.; þann fyrsta (viz. tíma), Fms. vii. 201.

B. The gen. þess in special usages, resembling A. S. þus, Engl. thus; this may be simply ellipt., ‘vegar,’ ‘konar,’ or the like being understood:

1. denoting mode, kind, manner, so that, thus that; hvat sér þú nú þess er þér þykkir með undarligu móti? Nj. 62; hvernog hann skyli þess berjask, in what way he should fight, so that, Al. 70; hvat er hann þess, at ek hlýða upp á hans tal, what kind of man that I should listen to his talk.? Stj. 263; hvat manni ertú þess, at ek muna láta þik fyrri yfir fara? Karl. 16; hvern veg þess megi vera, Hom. (St.); engi veg þess, Hom. 196 (Ed.); hve lýðrinn skyldi lifa þess es Guði mætti vel líka, Hom.; hugsar hann, hversu hann mætti honum haga þess at honum yrði sjálfum nokkur sæmd í, Mar.; hvern veg skal ek skiljask við konung þenna þess er yðr muni líka, Ó. H. 75; hugum leiddi hann, hversu hann mætti þess sitja í svá ágætu sæti, at hann vær eigi …, Sks. 623; hversu bar þess til, how did it come to pass so? Stj. 166; hefi ek nokkut, bróðir. þess gört at þér mislíki, have I done aught that it should mislike thee? Gísl. 99; ekki var þess ( nothing of the kind) í Máriu lífi er vándir menn hafa, Mar.; ef knökut er þess, at ér farit ósigr, Fb. i. 183; at öllum hlutum þess er hann hafði spurt, in all things so as (i. e. in so far as) he had heard, Þiðr. 158.

2. þess þó, yet so that, i. e. only short of that, with but one reservation; vilda ek helzt hafa atferð ok höfðingskap Hrólfs kraka, þess þó ( yet so that), at ek hélda allri Kristni ok trú minni. Fms. v. 172; sem þér líkar, þess þó, at þú frelsir oss fyrir þína miskun, Stj. 404: dropping þó, en hann vægði í öllu fyrir þeim bræðrum, þess er hann minkaði sik í engu, so that, yet so that …, Ld. 234; leita flestir at hafa hættu-minna, þess at þeir verði sik frýju, Sturl. iii. 68; alla þá hluti er ek má, þess er mér skyli eigi vera skömm at, all things that I may, yet so that it shall not be a shame to me, anything short of dishonour, Þiðr. 194; svá harða sótt sem þeir er hardast fengu, þess er eigi gékk önd ór honum, Fb. ii. 144.

II. þess as a locative, there prob. ellipt., ‘staðar’ being understood; Einarr spurði Egil hvar hann hefði þess verit staddr at hann hafði mest reynt sik, Eg. 687; hvar kómu feðr okkrir þess, at faðir minn væri eptirbátr föður þíns, hvar nema alls hvergi? Ísl. ii. 236; hvar þess er ( wheresoever) aðrir taka fyrst arf enn erfingi réttr, Grág. i. 191; ætlaða ek þá at ek munda hvergi þess koma, at ek munda þess gjalda, at ek væra of friðsamr, Orkn. 120; því at hann ætlaði at hann mundi þess víðar koma, at hann mundi njóta föður sins enn gjalda, Gísl. 73; hvar-vitna þess er maðr spyrr lögspurning, Grág. (Kb.) i. 41; hvar þess er heilagr dómr hans kom, Hom. (St.); þeir megu hvergi þess sendir vera, at …, Hom. 182 (Ed.); hver-vetna þess er þingmenn verða víttir í Gula, N. G. L. i. 5.

III. with a compar. the more, so much the more, cp. Germ. desto; heldr var hón þess at lítilátari, Hom. 169 (Ed.); þess meirr er hinn drekkr, þess meirr þyrstir hann, svá þess fleira es þú hafðir þess fleira girndisk þú, 190 (Ed.); til þess meiri staðfestu, Dipl. v. 22; þyrstir æ þess at meirr, Eg. 605; þess betr er þær eru görvar djúpari ok mjóri, Sks. 426.

C. The dat. því, prop. fyrir því, and then dropping the prep., and using the remaining dat. adverbially:—therefore; því er þessa getið, at þat þótti vera rausn mikil, Ld. 68: því and þí, therefore; ok því svá, at …, Pr. 400; því ætla ek hann … at …, 325; því máttú varkynna mér, at mér þykkir féit gott, Gullþ. 7.

II. því-at, ‘for that,’ because; tóksk eigi atreiðin, því-at búendr frestuðu, Ó. H. 215; því-at úvíst er at vita, Hm. 1; því-at úbrigðra vin fær maðr aldregi, 6; því-at hón á allan arf eptir mik, Nj. 3; því-at allir vóru görviligir synir hans, Ld. 68; því-at þat er ekki af manna völdum, Gullþ. 5; því-at ek em bróðir feðr þíns, 6.

2. dropping the ‘at;’ því ek hefi spurt, at …, Fms. vi. 4; því Hákon var bróður-son hans, Sturl. i. 140.

III. therefore; ok varð því ekki af ferðinni, Ísl. ii. 247: fyrir-því (Dan. fordi; Early Engl. forthy), therefore, Fms. i. 235.

IV. því at eins, only on that condition, Fms. xi. 154: af því, therefore, passim.

V. hví, why, in later vellums (the 15th century), and so in mod. usage; því riðu menn yðrir undan? Fms. iii. 183, Sd. 149. l. 9; því mun ek þó eigi vita mega at troll ráði fyrir, Gullþ. 5.

D. For the personal pronoun, which in plur. has the same declension, see þeir, þær, þau, p. 732.

mf (ā)n. wheresoever produced ĀpṠr. ;

कार्तवीर्यः The son of Kṛitavīrya and king of the Haihayas, who ruled at Māhiṣmatī. [Having wor- shipped Dattāttreya, he obtained from him several boons, such as a thousand arms, a golden chariot that went wheresoever he willed it to go, the power of restraining wrong by justice, conquest of earth, invinci- bility by enemies &c.; (cf. R.6.39). According to the Vāyu Purāṇa he ruled justly and righteously for 85, years and offered 1, sacrifices. He was a contemporary of Rāvaṇa whom he once captured and confined like a beast in a corner of his city; cf. R.6.4. Kārtavīrya was slain by Paraśurāma for having carried off by violence the Kāmadhenu of his reversed father Jamadagni. Kārtavīrya is also known by the name Sahasrārjuna.]

quā, adv. [ abl. fem. from qui], on which side, at or in which place, in what direction, where, by what way (class.).

Lit., of place:

orasque Italicas omnis, quā adgreditur mare, sumus circumvecti,

Plaut. Men. 2, 1, 12:

fumus si quā exit foras,

id. Aul. 2, 4, 22:

jubet persequi, si quā queat reperire quae sustulerit,

id. Cist. 1, 3, 35: regna mihi liquit Pelops, quā ponto ab Helles urgetur Isthmos, Poët. ap. Sen. Ep. 80, 7; cf. Cic. Or. 49, 163:

ad omnes introitus, quā adiri poterat,

id. Caecin. 8, 21:

quo loco depulsus, Caecina, quā potuit, profectus est,

id. ib. 8, 22:

sum e proximo vicini fundo dejectus, quā adibam ad istum fundum,

id. ib. 29, 82:

in templum ipse nescio quā ascendit,

id. Phil. 3, 8, 20:

eādem, quā ceteri, fugere noluit,

id. Div. 1, 54, 123:

quā se parens persequeretur,

id. Imp. Pomp. 9, 22:

arx Athenarum, quā ad meridiem vergit,

Nep. Cim. 2, 5:

reliquum spatium, quā flumen intermittit,

Caes. B. G. 1, 38:

plurima quā silva est,

Ov. M. 14, 361:

complentur moenia ac tecta, quāque longissime prospectari poterat,

i. e. as far as the eye could reach, Tac. A. 3, 1; Verg. A. 2, 753:

quā te ducit via, dirige gressum,

id. ib. 1, 401;

12, 507: oras, quā medius liquor Secernit Europen ab Afro,

Hor. C. 3, 3, 46; 3, 30, 10; Ov. M. 1, 187:

vagari, quā velit,

wherever, wheresoever, as far as, Cic. de Or. 1, 16, 70:

omnia, quā visus erat, constrata telis, armis,

Sall. J. 101, 11; cf. Ov. M. 1, 241:

quā murum ducturi erant,

Liv. 1, 44; 4, 17; 5, 43:

quā modo simulato metu cesserant, eā in veram fugam effusi,

id. 6, 24, 11.— Rarely with antecedent in plur.:

ad omnes introitus quā adire poterat,

Cic. Caecin. 8, 21:

vias relaxat, veniat quā sucus in herbas,

Verg. G. 1, 90:

viae, quā,

id. A. 5, 590:

duae erant viae, quā, etc.,

Nep. Eum. 8, 4. —

Transf.

Partit.: quā... quā, partly... partly; as well... as; both... and:

mores rapere properant, quā sacrum, quā publicum,

Plaut. Trin. 4, 3, 39:

qui consectare quā maris quā feminas,

id. Mil. 4, 2, 20; 4, 9, 15:

ut si sunt quā suis quisque quā totius ordinis viribus,

Liv. 2, 35, 4:

omnia convestivit hederā, quā basim villae, quā intercolumnia,

Cic. Q. Fr. 3, 1, 2, § 5:

quā dominus, quā advocati,

id. Att. 2, 19, 3; 9, 12, 1:

quā de Buthrotiis, quā de Bruto,

id. ib. 15, 18, 2:

quā falsa, quā vera,

Liv. 2, 45 et saep.:

quā feminae, quā viri,

Plin. Ep. 6, 33, 4.—

As far as, in so far as (mostly post - Aug.):

statui non ultra attingere externa, nisi quā Romanis cohaerent rebus,

Liv. 39, 48:

Aegyptii ignem vocant masculum, quā ardet flamma, et feminam, quā lucet innoxius tactu,

Sen. Q. N. 3, 12, 2:

assumere in causam naturas eorum, quā competent, aut mitigare, quā repugnabunt, oportebit,

Quint. 4, 1, 17; Tac. A. 6, 10; cf.:

in praesentia non quā filius alicujus, sed quā homo, aestimatur,

Dig. 35, 2, 63.—

In what manner, how, by what method; to what degree or extent:

quominus ei liceat eādem illā facultate et copiā vagari, quā velit,

Cic. de Or. 1, 16, 70:

numquid tute prospexti tibi, Quid fieret? quā fieret?

Ter. Ad. 4, 5, 56 (id est: quā ratione, quo modo fieret, Don.); cf. id. ib. 4, 4, 18:

quā facere id possis, nostram nunc accipe mentem,

Verg. A. 1,676:

coëant in foedera dextrae, Quā datur,

Verg. A. 11, 293 Forbig. ad loc.: ante praedico, M. Antonium delectus, quā possit, habiturum, in whatever manner, Cic. Phil. 6, 3, 5:

veterem tutare sodalem, Quā licet,

Ov. P. 2, 4, 33:

quā licet et possum, luctor celare furorem,

id. H. 15 (16), 235:

quā populus laboret,

Hor. C. 3, 8, 25.

quā-cumquē ( - cunque) (in tmesi:

quā porro cumque,

Lucr. 1, 508:

quā se cunque tulit,

Verg. A. 11, 762), adv.

By whatever way, wherever, wheresoever (class.):

quācumque iter fecit,

Cic. Verr. 2, 1, 16, § 44; id. Clu. 68, 193:

quācunque ingredimur,

id. Fin. 5, 2, 5:

quācumque custodiant,

Liv. 24, 2:

quācumque equo invectus est,

Liv. 8, 9, 12.—

Transf.

Whencesoever, from what side soever:

hujus erat Minerva spectantem aspectans, quācumque aspiceretur,

Plin. 35, 10, 37, § 120.—

Whithersoever:

quācumque nos commovimus, ad Caesaris acta revocamur,

Cic. Att. 14, 17, 6.—

By whatsoever means, in whatever way:

nisi me quācumque novas incidere lites monuisset cornix,

Verg. E. 9, 14.

quā-cumquē ( - cunque) (in tmesi:

quā porro cumque,

Lucr. 1, 508:

quā se cunque tulit,

Verg. A. 11, 762), adv.

By whatever way, wherever, wheresoever (class.):

quācumque iter fecit,

Cic. Verr. 2, 1, 16, § 44; id. Clu. 68, 193:

quācunque ingredimur,

id. Fin. 5, 2, 5:

quācumque custodiant,

Liv. 24, 2:

quācumque equo invectus est,

Liv. 8, 9, 12.—

Transf.

Whencesoever, from what side soever:

hujus erat Minerva spectantem aspectans, quācumque aspiceretur,

Plin. 35, 10, 37, § 120.—

Whithersoever:

quācumque nos commovimus, ad Caesaris acta revocamur,

Cic. Att. 14, 17, 6.—

By whatsoever means, in whatever way:

nisi me quācumque novas incidere lites monuisset cornix,

Verg. E. 9, 14.

ŭbī-quē, adv., wherever, wheresoever, in any place whatever, anywhere, everywhere:

quicumque ubique sunt, etc.,

Plaut. Bacch. 5, 1, 1:

illud, quicquid ubique Officit, evitare,

Hor. S. 1, 2, 60:

litterae, quae ubique depositae essent,

Liv. 45, 29, 1:

tum navium quod ubique fuerat, in unum locum coëgerant,

Caes. B. G. 3, 16:

quod ubique habeat frumenti ac navium, ostendit,

id. B. C. 2, 20:

onerarias naves, quas ubique possunt, deprehendunt,

id. ib. 1, 36; cf. id. ib. 3, 112; Cic. Verr. 2, 4, 4, § 7; cf. id. ib. 2, 4, 59, §

132: nec quidquid ubique est Gentis,

Verg. A. 1, 601: studendum est semper [p. 1924] et ubique, Quint. 10, 7, 27; so (with semper) id. 1, 1, 29; 3, 9, 5; 11, 1, 14:

crudelis ubique Luctus, ubique pavor,

Verg. A. 2, 368:

longa mora est, quantum noxae sit ubique repertum, Enumerare,

Ov. M. 1, 214:

ubique versus,

Lact. Opif. 5, 11.—So the phrase, freq. in Cic., omnes, qui ubique sunt, for an unlimited number, all wherever they may be, all in the world:

ceteri agri omnes qui ubique sunt... decemviris addicentur,

Cic. Agr. 2, 21, 57; cf.:

aut Epicurus, quid sit voluptas, aut omnes mortales qui ubique sunt nesciunt,

id. Fin. 2, 3, 6; 2, 4, 13; id. Tusc. 1, 15, 35; id. N. D. 2, 66, 164; id. Div. 2, 63, 129; 2, 44, 93; id. Fin. 4, 27, 74; id. Verr. 2, 5, 67, § 172; id. Phil. 10, 5, 12.—Cf. without omnes:

utinam qui ubique sunt propugnatores hujus imperii, possent in hanc civitatem venire, etc.,

Cic. Balb. 22, 51:

quae res itineris ubique nos comitantur,

everywhere on the journey, App. M. 1, p. 113, 8.

ubique is to be distinguished from ubi with the enclitic -que, each retaining its force, as in Plaut. Bacch. 1, 1, 36; id. Merc. 5, 1, 11; id. Rud. 2, 3, 58; Cat. 63, 46; Sall. C. 21, 1; Liv. 36, 2, 5; Hor. S. 2, 2, 84.